Երեք օր առաջ իմընկերոջ պատճառով վիճեցինք Մաշայի հետ,որից հետո չհասկացա թե ինչպես հայտնվեցի լքված շինհրապարակում:
Հանկարծ տեսա. ինչ-որ պայուսակ էր ընկած, տեսքից կոկիկ էր երևում: Որոշեցի այն բարձրացնել: Բացեցի և տեսա մեջը շատ փողեր,ես երբեք ձեռքումս այդքան մեծ գումար չեմ բռնել: Գուցե հնարավոր լինի մարել մայրիկիս բոլոր պարտքերը և գնել նոր կահույք, հագուստ մեզ համար: Եվ ահա փաստաթղթեր… անձնագիր, բանկային քարտեր,ին-որ փաստաթղթեր…
ի՞նչ անել այս ամենի հետ: Սկզբից ցանկացա այդ ամենը մի կողմ նետել,սակայն մտափոխվեցի:
Վախեցա այդ պայուսակը հետս տուն տանել, քանի որ երբ ծնողներս նկատեն հաստատ ինձ հարցերի մեծա տարափ է սպասվելու: Որոշեցի թաքցնել այնպիսի տեղ, որտեղից ոչ-ոք չէր գտնի և գնացի տուն:
Այսօր ես որոշեցի անկղծանալ և խոստովանել մայրիկիս կատարվածի մասին: Ամեն ինչ եղավ այնպես, ինչպես ես սպասում էի: Երեկոյան ծնողներիս հետ երկար և ձանձրալի զրույց ունեցանք, նրանք ինձ բացատրում էին, թե ինչպես եմ կարողացել ուրիշի իրերը այդքան ժամանակ պահել ինձ մոտ:
Հաջորդ օրը հայրս վերցրեց պայուսակի մեջ եղած հասցեն և իր հետ տարավ չարաբաստիկ պայուսակը այդ հասցեով: Պարզվեց տերը հարուստ մարդ էր: Նա մեծ գումար տվեց որպես պարգևավճար: Առավոտյան նրանք խոստացան ինձ գնել նոր ջինսեր և պայուսակ, բայց ես մինչև այժմ վստահ չեմ՝ ճիշտ վարվեցի,թե՝ ոչ:
