Վազքն ընդդեմ քայլքի. Ո՞րն է առողջության համար ավելի օգտակար

Վա՞զք, թե՞ քայլք՝ ո՞րն է առողջության համար ավելի օգտակար: Այս հարցի պատասխանն այնքան էլ պարզ ու միանշանակ չէ, ինչպես կարող է ոմանց թվալ: Ամեն ինչ կախված է մի շարք գործոններից՝  մարդու առողջական վիճակից, նրա մարմնի զանգվածի համաթվից, նպատակից եւ այլն:

Դանիայում անցկացված Սրտի կոպենհագենյան հետազոտությունը (Copenhagen City Heart Study) ցույց է տվել, որ մանրաքայլ վազքով (ջոգինգ) զբաղվող մարդիկ միջինը մի քանի տարի ավելի երկար են ապրում՝ նրանց համեմատությամբ, ովքեր չեն վազում:

Վազքը նաեւ կարող է օգնել ավելորդ քաշից ազատվելուն, ինչը հաստատել են Քալիֆորիայի Բերքլիի Լոուրենսի անվան ազգային լաբորատորիայի (Lawrence Berkeley National Laboratory, California) ամերիկացի հետազոտողները: Աբդոմինալ կամ փորային եւ վիսցերալ կամ ներքին (որը կուտակվում է որովայնային խոռոչի օրգանների շուրջը) ճարպը նվազեցնելու համար մասնագետները խորհուրդ են տալիս սովորական մարզումների մեջ ներառել կարճ վազքային երթ-ցատկերը:

Մյուս կողմից, Կուպերի կլինիկայի կանխարգելիչ բժշկության կենտրոնի (Cooper Clinic Preventive Medicine Center, Dallas, Texas) հետազոտության տվյալներով՝ վազորդները վնասվածքներ ստանալու մեծ վտանգի են ենթարկվում նրանց համեմատությամբ, ովքեր քայլքով են զբաղվում: Արթրիտով կամ հոդերի խնդիրներով տառապող մարդիկ պետք է նախօրոք խորհրդակցեն բժշկի հետ, քանի որ վազելիս մեծանում է հոդերի ծանրաբեռնվածությունը, ինչը կարող է նրանց վիճակը վատթարացնել:

Դրանից բացի, բոլորին չափավորություն է անհրաժեշտ. Սուրբ Ղուկասի Սրտի միջինամերիկյան ինստիտուտի (Saint Luke’s Mid America Heart Institute) սրտաբան Ջեյմս Օ՛Քիֆի կարծիքով՝ վազքի ավելորդ քանակությունն իսկապես վնասակար է, քանի որ մարմինը չի կարող դիմանալ սահմանափակ ժամանակահատվածում այդպիսի ուժասպառ անող ակտիվությանը. «60 րոպե տեւողությամբ ինտենսիվ ֆիզիկական ակտիվությունից, օրինակ՝ վազքից հետո ձեր սրտի խոռոչները սկսում են լայնանալ եւ ճնշել մկանների հարմարվելու ունակությունը»:

Մյուս կողմից՝ առողջության համար քայլքի օգուտը սովորաբար թերագնահատվում է: Բերքլիի Լոուրենսի անվան Ազգային լաբորատորիայի հետազոտության համաձայն՝ քայլքն ու վազքը գործնականում համարժեք արդյունավետություն ունեն հիպերտոնիայի վտանգի, խոլեստերինի մակարդակի, դիաբետի եւ սրտային հիվանդությունների նվազեցման գործում: Նրանք, ովքեր ցանկանում են քայլքի ավելի շատ առավելություններ ստանալ, կարող են դիտարկել նաեւ լեռնային արահետներով զբոսանքները կամ աստիճաններով վերուվար անելը:

Ճարպակալմամբ մեծահասակների համար լավագույն տարբերակը չափավոր թեքությամբ վազքուղուց օգտվելն է: Կոլորադոյի համալսարանի (Colorado State University) կատարած հետազոտությունը ցույց է տվել, որ «չափավոր թեքությամբ բարձունքով վեր համեմատաբար դանդաղ արագությամբ քայլքը վարժությունների պոտենցիալ ռազմավարություն է, որը կարող է նվազեցնել մկանակմախքային վնասվածքների (պաթոլոգիական հիվանդություն) առաջացման հավանականությունը՝ այդ ընթացքում ճարպակալմամբ մեծահասակների մոտ ապահովելով սիրտ-անոթային ճիշտ խթանումը»:

Կլինիկական սրտաբան Պիտեր Շնոորը խորհուրդ է տալիս ֆիզիկական ակտիվության այս երկու տեսակները միավորել՝ յուրաքանչյուրից վերցնելով լավագույնը. «Ամենաբարենպաստ [ռեժիմը] շաբաթական երկուսից մինչեւ երեք օր դանդաղ կամ միջին տեմպով վազքն է: Այնքան էլ նպաստավոր չէ շաբաթական ավելի քան 4 ժամ մեծ արագությամբ վազքը»:

Նրանց համար, ովքեր վազել չեն սիրում, կատարյալ տարբերակ կարող է լինել արագ քայլքը: Բերքլիի Լոուրենսի անվան Ազգային լաբորատորիայի հետազոտության համաձայն՝ ինտենսիվ քայլքը նվազեցնում է մահացության ընդհանուր հավանականությունը:

 Նյութի աղբյուր

Рейтинг
( Пока оценок нет )
Եթե հավանեցիք այս գրառումը կիսվեք Ձեր ընկերների հետ.
La vie est belle