Բլոգեր՝ Հասմիկ ԲաբաջանյանՀասմիկ Բաբաջանյանը բանաստեղծուհի է, արձակագիր, լրագրող, չափածո ու արձակ գործերի հեղինակ: «Ոսկե նշտարի նվիրյալը», «Հավերժության խորհուրդը» արձակ գործերը, Արցախյան պատերազմին նվիրված բազում հուշապատումները ներկայացվել են ընթերցողի դատին: «Աչքերի լեզուն» բանաստեղծությունների ժողովածուն հայրենասիրության, հողապաշտության օրինակ է: Խմբագրական ու լրատվական հարուստ փորձ ունի:
Ակտիվ լրագրող է, հրապարակախոս, քաղաքական մեկնաբան, երգիծաբան, լիրիկական նուրբ պատմվածքների հեղինակ: Նա միշտ ամենաթեժ կետերում է՝ անաչառ ու պարզ, անկեղծ ու ջերմ: Ամեն ինչից վեր ընդունում է մարդուն, քաղաքացուն, նրա իրավունքը: Բոլոր կուսակցություններից վեր ընդունում է հողի համար մտահոգ մարդուն: Որևէ կուսակցության անդամ չէ և, ինչպես ինքն է ասում, իր կուսակցությունը մարդկային խիղճն է: Ընթերցողը սիրում է նրան, նրա հոդվածների նկատմամբ մի առանձնահատուկ վերաբերմունք ունի:
Սյունյաց լեռնաշխարհի ծնունդ է ու նրա գործերը շնչում են լեռնաշխարհի անարատ բնության ձայնով: Follow @twitterapi Հենց Անի Եգանյանի ֆեյսբուքյան էջից վերցրի այս գրառումը։ Գրառում կատարողը նա է։
Կարծում եմ ոչ մի հայ, անգամ Ադրբեջան գնացած դավաճանները, նման բան չէին գրի։ Սա թուրքի ձեռագիր է և զուր են ֆեյսբուքցիները վրդովվել և միմյանց մեջ «դավաճան թուրք փնտրում»։ Հազարավոր հայհոյանքների, անպարկեշտ խոսքերի թիրախը, կարծում եմ, ստոր ազերի է։
Իմ խմբում, որտեղ 300 հազարից ավելի անդամ կա, խնդրել եմ, որ սրան ճանաչողները արձագանքեն, ոչ մեկը չի ճանաչում։ ՀԳ Ադրբեջաներենում չկա մեռնել բառը՝ սատկելն է, որը օգտագործում են և մարդու, և կենդանիների վրա։
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ սկզբնաղբյուր կայքում՝ https://bestinfo.am/archives/22366
