Երբ կրկին գալիս է գիշերը… մթությունով պարուրվում ես նաև դու, դու էլ ես ինքդ քեզ համար դառնում առեղծված: Գիշերը` ինքդ քեզ ամփոփելու համար է, ինքդ քեզ գուշակելու, քո հոգու խորքը տեսնելու` ինքդ քեզ հետ մենախոսելու ու հասկանալու համար է:
Երբ սիրում ես գիշերը վայելել` նշանակում է սիրում ես խաղաղվել, սիրում ես զգալ քո մարմնի ու բնության կապվածությունը` մթության մեջ ողողվելով ու միաձուլվելով: Գիշերվա մտքերն առավել զգայուն են, գիշերվա խոսքերն առավել սիրառատ…
Գիշերը` սիրելու համար է, գիտակցված սիրո համար է, քո բնական կերպարը սիրելու համար է, հույզերից ազատվելու ու սիրուն հանձնվելու համար է, քո սերը սփռելու` տիեզերքին հաղորդելու ու փոխադարձն զգալու համար է,…
Գիշերը` սխալը գիտակցելու համար է, նեղված հոգիների արտասվելու համար է, բացատրություններից ու պարզաբանումներից զերծ մնալու համար է… Գիշերը` մտորելու համար է, երազելու ու երազանքն իրականացնելու ակնկալիքով ապրումների համար է, իրականությունից կտրվելու ու ստեղծագործելու համար է:
Գիշերը` կյանքը վերսկսելու համար է, ամենափոթորկող հոգիներին խաղաղություն` հաղթական քուն պարգևելու համար է, բնության հետ ներդաշնակվելու համար է: Գիշերը ամենաթեժ կրակոցներով պատերազմները հանդարտեցնելու համար է` իր լռություն պահանջող մթությամբ:
Գիշերվա շունչը սահմանին կանգնած զինվորին սթափեցնելու համար է, բայց և ծնողի հույզերով լցված` հավատանք ու սպասենք, որ գիշերվա շշունջն այլևս ըմբոշխնելու համար է:
Նարա ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝
