Ալաշկերտ ֆուտբոլային ակումբը հայտարարել է այն մասին, որ դեկտեմբերից ակումբի հովանավորությունը ստանձնում է Տաշիր գրուպը, որի սեփականատերն է ռուսաստանցի միլիարդատեր Սամվել Կարապետյանը: Ըստ տեղեկության, հնարավոր է նաեւ ակումբի վերանվանում՝ Ալաշկերտը կարող է կոչվել Ալաշկերտ-Տաշիր:
Սամվել Կարապետյանը Հայաստանում ստանձնում է ավելի ու ավելի լայն դերակատարում, առավել լայն ներկայացվածությամբ: Այժմ Կարապետյանը փաստորեն մուտք է գործում ֆուտբոլ: Ալաշկերտ ակումբը Հայաստանի վերջին երկու տարիների չեմպիոնն է, որը նաեւ երկու տարի անընդմեջ հաղթահարում է Չեմպիոնների լիգայի որակավորման առաջին փուլը: Սակայն ավելին հայկական ակումբը անել չի կարողանում: Բայց դրանից ավելին չի կարողացել ու կարողանում անել որեւէ այլ հայկական ակումբ: Ընդհանրապես, հայկական ակումբային ֆուտբոլի վիճակը բավական տխուր է:
Ակումբային ֆուտբոլի այդ տխուր վիճակն էլ ավելի դժգույն դարձավ ադրբեջանական ակումբային ֆուտբոլի ներկայացուցիչներից մեկի հաջողության ֆոնին, որին ադրբեջանցիներն ակնհայտորեն քաղաքական նկատառումով անվանակոչել են Ղարաբաղ, եւ որը հանդես է գալիս արդեն Չեմպիոնների Լիգայի խմբային մրցաշարում: Ավելին, ադրբեջանական ակումբը թեեւ խմբում վերջինն է, բայց ունի արդեն երկու միավոր: Իհարկե, հետաքրքիր է, որ երկու միավորն էլ ձեռք է բերել Մադրիդի Ատլետիկոյի հետ խաղում՝ ոչ ոքի Բաքվում եւ Մադրիդում:
Այդ հանգամանքում ուշագրավ է այն, որ Մադրիդի Ատլետիկոյի հետ հովանավորչական պայմանագիր ուներ Ադրբեջանը՝ 2013 թվականից մինչեւ 2015 թվականը, որի ընթացքում տարեկան 6 միլիոն եվրոյի դիմաց մադրիդյան ակումբը իր համազգեստի վրա գովազդում էր Ադրբեջանը: Թեեւ 2015 թվականից հետո պայմանագիրն այլեւս ուժի մեջ չէ, այդուհանդերձ գուցե առաջացել է այնպիսի հոգեբանական կապ, երբ այսպես ասած մադրիդյան ակումբի «ոտքն առաջ չէր գնում» ադրբեջանական ակումբի հետ ամբողջ ուժով խաղալու համար:
Բոլոր դեպքերում, ադրբեջանական ակումբի հաջողությունը Հայաստանում տվեց հայկական ակումբների եվրոպական խաղերի դժգույն պատկերի մասին մտորումների նոր առիթ: Միեւնույն ժամանակ հասկանալի է, որ ֆուտբոլային առավել հաջող մենեջմենտը չէ այդ հաջողության պատճառը, այլ առավելապես ֆինանսական կարողությունը: Մասնավորապես, ադրբեջանական ակումբում գերակշռող մեծամասնությունը լեգեոներներ են:
Այդ իմաստով, երբ Ալաշկերտի հովանավորությունը ստանձնում է ըստ Ֆորբսի ամենահարուստ հայը, ինչ որ առումով ստացվում է, որ նա ուղղակի թե անուղղակի ձեռնոց է նետում ադրբեջանական ֆուտբոլային «երազանքին»: Համենայն դեպս, ստացվում է իսկապես պատվախնդիր իրավիճակ. Ամենահարուստ հայի հովանավորած ակումբը թերեւս պետք է լինի գոնե այնպիսին, որ եթե անգամ չնվաճի Չեմպիոնների լիգայի խմբային փուլի ուղեգիր, ապա գոնե մոտենա այդ հնարավորությանը, կարողանալով հաղթահարել որակավորման փուլերը:
Չմոռանաք կիսվել այս հիանալի նորությամբ։
Ամբողջը՝ այստեղ
