Հաճախ ենք լսում, որ չի կարելի խմել ծովի ջուրը, սակայն շատ կարևոր է հասկանալ, թե ինչ կկատարվի, եթե, այնուամենայնիվ, մենք այն խմենք:
Ամենակարևոր բանը, որ պետք է իմանանք ծովի ջրի մասին, հետևյալն է. այն չափից շատ աղ է պարունակում: Մեկ լիտր ծովի ջրում կա 40-50 գրամ աղ: Մարդուն ողջ օրվա ընթացքում կարելի է օգտագործել մինչև 15 գրամ, այսինքն՝ գրեթե 4 անգամ պակաս: Աղի նման ծավալի չարաշահումը չի կարող իր ազդեցությունը չթողնել մարդու առողջության վրա:
Բացի այդ, նման աղի ջրի օգտագործումը լուրջ ծանրաբեռնվածություն կառաջացնի նաև երիկամների համար: Շարունակական օգտագործման դեպքում դրանք պարզապես կդադարեն աշխատել:
Ծովի ջրի օգտագործումը անխուսափելիորեն կհանգեցնի նաև օրգանիզմի ջրազրկման: Բանն այն է, որ ավելորդ մագնեզիումի, կալցիումի և կալիումի աղն օրգանիզմից հանելու համար դրանք պետք է լուծվեն պարզ ջրում, որը եթե արտաքին միջավայրից չենք ստանում, ապա օրգանիզմը վերցնում է միջբջջային տարածություններից, ինչն էլ հանգեցնում է օրգանիզմի ջրազրկման:
Ի հավելումն այս ամենի՝ նշենք, որ ծովի աղը՝ շնորհիվ իր բաղադրության մեջ մտնող նատրիումի սուլֆատի, ունի նաև լուծողական նշանակություն: Այս պարագայում ջրազրկումն ավելի վաղ է վրա հասնում:
