Բոլորս էլ գիտենք,որ ուրիշների խոսակցությունը լսել չի կարելի: Բայց եկեք ազնիվ լինենք,լինում են դեպքեր,երբ դրանից խուսափել չես կարող:Օրինակ փոքր տարածություններում,մետրոյում,օդանավում:
Այս պաըմությունը տեղի է ունեցել հենց օդանավում:Ամեն ինչ սկսվեց նրանից,որ մի ուղևոր լսեց,թե ինչ են խոսում 2 անծանոթ մարդիկ:Հասկալանալով,թե ինչ են խոսում նրանք,Դեննի Կուկիչը որոշեց հասարակայնացնել դա:
Այս պատմությունը հետո տարածվեց Ֆեյսբուքում: Երբ ես տեղավորվեցի օդանավում,հասկացա,որ շուրջս զինվորականներ են նստած:Ես հարցրի,թե ուր են գնում,նրանք պատասխանեցին,որ այժմ թռչում են Օնտարիո/Կանադա/,իսկ 2 շաբաթից տեղափոխվելու են Աֆղանստան: Մի ժամ հետո ուղեկցորդը հայտարարեց,որ ճաշը կարելի է գնել 5 դոլարով:Ես լսեցի,թե ինչպես մի զինվորական մյուսին հարցրեց արդյոք պատրաստվում է գնել,թե ոչ:Այս հարցին մյուս զինվորականը պատասխանեց,որ չի պպատրաստվում,քանի որ այն շատ թանկ է:
Ես ուշադիր նայում էի բոլոր զինվորականներին.ոչ ոք չեր ճաշում:Այդ ժամանակ ես մոտեցա ուղեկցորդուհուն,նրան տվեցի 50 դոլար և ասացի,որ բոլոր զինվորականներին ճաշ մատուցի: Երբ բոլոր զինվորականների ճաշն արդեն մատուցված էր,նա մոտեցավ ինձ և հարցրեց,թե ինչ եմ ես նախընտրում `հավ թե տավարի միս:Ես զարմացա նրա հարցից,բայց պատասխանեցի:
Մի քանի րոպե հետո նա մոտեցավ և ինձ տվեց 1-ին դասի սնունդ: Օդանավի հետնամասում ինձ կանգնեցրեց մի տղամարդ և ասաց,որ տեսել է,թե ես ինչ եմ արել,և ուզում է միանալ,նա ինձ փոխանցեց 20 դոլար: Երբ ես վերադարձա իմ տեղը,ինձ մոտեցավ օդանավի հրամանատարը:
Նա ձեռքը մեկնեց և ասաց. -Երբ ես ծառայում էի,մի օր մի տղամարդ ինձ համար ճաշ գնեց օդանավում,ես մինչ այսօր հիշում եմ այդ մարդու բարությունը: Երբ մենք տեղ հասանք,ես հավաքեցի իրերս,վերցրի ճամպրուկս և շարժվեցի դեպի ելքը:Հենց այդ ժամանակ ինձ մոտեցավ մի տղամարդ և ինչ-որ բան դրեց գրպանս:
Երբ ես նայեցի տեսա,որ կրկին գումար է:Ես չգիտեի ինչ անել:Երբ դուրս եկա օդանավակայանից,տեսա,որ զինվորները դեռ դրսում կանգնած են:Ես մոտեցա նրանց և տվեցի այն ամբողջ գումարը,որ հավաքվել էր:Նրանք դեռ երկար ճանապարհ ունեին գնալու,մի բան կուտեին այդ գումարով:
Ես հասկացա,որ այս ամենից հետո այս զինվորականները կհասկանան,որ իրենք անտեսված չեն,բոլորս գնահատում ենք նրանց զոհաբերությունն ու քաջությունը: Այս զինվորականները պատրաստ էին անել ամեն բան իրենց պետության համար:Անգամ պատրաստ էին զոհաբերել սեփական կյանքը:
Դա իսկապես մեծ Պատիվ է,սակայն ոչ բոլորն են դա հասկանում:Այս պատմությունը վկայում է այն մասին,որ մարդկությունն իրականում դեռ չի վերացել: Հենց այս բարությունը այդ զինվորները երբեք չեն մոռանա:
Նյութի աղբյուրը` http://loool.info/archives/16458
