Կույր տղան գլխարկը ձեռքին նստած էր աստիճանների վրա: Ձեռքերում պաստառ գրությամբ ՝ «Ես կույր եմ, խնդրում եմ օգնեք»:Եվ չնայած նա երկար ժամանակ է նստած էր, բայց նրա գլխարկի մեջ ընդամենը մի քանի մետաղադրամ կար: Այդ պահին անց մի մարդ էր անցնում:
Նա գրպանից մի քանի մետաղադրամ է վերցնում և գցում գլխարկի մեջ: Այդ պահին նրանց կողքով մի տղամարդ էր անցնում: Նա գրպանից հանեց մի քանի դրամ և գցեց գլխարկի մեջ: Այնուհետև նա մի անսպասելի քայլ արեց: Վերցրեց պաստառը, շուռ տվեց այն և ինչ-որ բան գրեց վրան:Հետո պաստառը կրկին վերադարձրեց տղային:
Շուտով գլխարկը սկսեց լցվելփողով: Ավելի ու ավելի շատ մարդիկ սկսեցին , կարդալ մակագրությունը և փող նետել գլխարկի մեջ: Երեկոյան տղամարդը վերադարձավ նորից տեսնելու համար, թե ինչպես է տղայի գործերը:Տղան ձայնից հասկացավ և հարցրեց. Դա դուք էի՞ք փոխել իմ պաստառի վրայի գրությունը:Խնդրում եմ ասացեք, ինչ էի՞ք գրել այնտեղ: Տղամարդը պատասխանեց. «Ես պարզապես գրել եմ ճշմարտությունը: Ես գրել եմ նույն բանը, միայն այլ կերպ»:
Պաստառի վրա գրված էր. «Այսօր գեղեցիկ օր է, բայց ես դա չեմ կարող տեսնել»: Ի՞նչ եք կարծում, պաստառի երկու կողմերն էլ նույնն են ասում: Իհարկե, երկու կողմերն էլ մարդկանց ասում էր, որ տղան կույր է: Բայց առաջին կողմում պարզապես գրված էր , որ տղան կույր է: Երկրորդ կողմում մարդկանց հիշեցվում էր, թե որքան երջանիկ են նրանք, որ կարող են տեսնել այս օրվա գեղեցկությունը: Զարմանալի չէ, որ երկրորդ գրառումը ավելի արդյունավետ էր: Պատմության իմաստը հետևյալն է. Եղիր շնորհակալ եղածի համար:
Երբ ճակատագիրը ձեզ հազար պատճառ է տալիս լաց լինելու,ժպտալու հազար պատճառ գտեք:
