Այս պատմությունը մի մարդու մասին է,ով սխալ էր գործել և արդեն զղջում էր դրա համար։
《Ուղիղ մեկ տարի առաջ ես լքեցի կնոջս սիրուհուս համար։Կինս արդեն մեծացել էր,նա շատ անխնամ տեսք ուներ,գիրացել էր,իսկ սիրուհիս երիտասարդ էր,առույգ,կրակով լի։
Կինս ընդհանրապես չէր շպարվում, չէր հետևում իրեն,նրանից ամբողջ ժամանակ քրտնքի հոտ էր գալիս։
Ես այլևս չէի տեսնում այն կնոջը,ում սիրահարվել էի։Ես լքեցի նրան։
Ուղիղ մեկ տարի անց ես պատահաբար հանդիպեցի նախկին կնոջս։Նա շատ էր փոխվել,ես աչքերիս չէի հավատում։Նա շքեղ տեք ուներ,նիհարել էր,շատ գեղեցկացել էր։
Հենց այդ ժամանակ ես հասկացա,որ կինս այն ժամանակ իրեն չէր հետևում, որովհետև ժամանակ չուներ։ Նա ամբողջ օրը նվրում էր ինձ և մեր 3 երեխաներին։Նա ամբողջ օրը ճաշ էր պատրաստում,երեխաների հդտ դաս էր անում,տունն էր մաքրում։Չնայած այս ամենին,նա չեր բողոքում,քանի որ նրան հաճելի էր հոգ տանեծ մեր մասին։
Այս պատմությամբ ես ուզում էի ասել,որ իրականում ես շատ եմ փոշմանել,որ չեմ գնահատել այն երջանկությունը,որ ունեցել եմ։Հիմա արդեն շատ ուշ է որևէ բան փոխել…
Ամեն անգամ երբ մտածեք,որ ինչ֊որ մեկը չի արդարացնում Ձեր սպասելիքները, լավ մտածեք,իսկ ի՞նչ եք Դուք նրան փոխարենը տալիս։》
