«Որքան շատ եմ աշխատում բնության ուժերի հետ, այնքան ավելի եմ զգում Աստծո առատաձեռնության հեղումը մարդու վրա: Որքան ավելի խորն եմ ընկալում մեծ ճշմարտությունը, այնքան ավելի եմ զգում, որ ամենայն ինչ հիմնարկվում է Հավիտենական Արարչի և Ամենակալի վրա, ավելի շատ եմ հասկանում, որ, այսպես կոչված, գիտությունը, որով զբաղվում եմ, ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ բարձր Կամքի դրսևորում: Կամք, որը ցանկանում է մերձեցնել մարդկանց, օգնել, որպեսզի հասկանան իրար և դառնան ավելի լավը:
Գիտության կողմից կատարված յուրաքանչյուր նոր քայլ նորանոր անակնկալներ և նվաճումներ է բերում: Բայց, այնուամենայնիվ, գիտությունը նման է լապտերի աղոտ առկայծմանը սաղարթախիտ անտառում, որի միջոցով մարդկությունը փորձում է գտնել դեպի Աստված տանող ճանապարհը: Միայն հավատը կարող է մարդուն դուրս բերել դեպի Լույս և կամուրջ դառնալ մարդու և Բացարձակի միջև:
Ես հպարտությամբ ինձ քրիստոնյա եմ կոչում: Ես հավատում եմ՝ ոչ միայն որպես քրիստոնյա, այլև որպես գիտնական: Եվ եթե անթել, անհաղորդալար սարքը հաղորդում, լուրը տեղ է հասցնում անապատի միջով, ապա աղոթքի մեջ գտնվող մարդկային հոգին անտեսանելի ալիքներ է առաքում դեպի հավերժություն, դեպ Աստված, և ալիքներն այդ հասնում են իրենց նպատակին:
Մտածում եմ, որ մեծ ողբերգություն կլիներ, եթե մարդը կորցներ հավատն աղոթքի հանդեպ: Եթե աղոթքը չլիներ, ես երևի անհաջողության կմատնվեի այնտեղ, որտեղ հաջողության հասա: Թույլ տալով ինձ հասնել այն ամենին, ինչին հասա հանուն Իր Աստվածային զորության հայտնության՝ Աստված ինձ ուղղակի իր կամքի զենքը դարձրեց»:
ՄԱՐԿՈՆԻ Գուլյելմո Մարկեզե (1874-1937), իտալացի մարկիզ, ռադիոտեխնիկ և գործարար, ռադիոյի գյուտարարներից մեկը, Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր ֆիզիկայից՝ «Անլարհեռագրության հաջողվածհամակարգստեղծելուհամար»: Նրա աշխատանքները հիմք դրեցին կապի էլեկտրոնային միջոցների զարգացմանը ժամանակակից աշխարհում:
